غربت ، آخرین راه حل فعالانی که درون ایران امنیت از آنها ربوده شده . اینبار؛ پوریا ابراهیمی

پوریا ابراهیمی ، فعالان دانشجویی پیشین که به واسطه فعالیتهای خویش نا خواسته مجبور به ترک دانشگاه شد و در کودتای 88 و پس از آن در چندین مورد دستگیری و زندان نام آشنایی برای فعالین این عرصه است .
او در دستگیری در سال 88 به صورت بازداشت موقت به بازداشتگاههای ناشناخته منتقل و پس از ده روز آزاد شد . در سال 89 و در 25 بهمن و در دستگیری دوم به بازداشتگاه مخوف 66 سپاه منتقل و پس از سه روز ضرب و شتم متوالی به بند دوالف سپاه مستقر در اوین منتقل گردید و پس از دو ماه با قید وثیقه آزاد گردید . وی در سال 91 توس نیروهای امنیتی مجدد بازداشت و به بند 350 منتقل گردید . پس از آزادی در سال 92 با ادامه فعالیتهای خود بار دیگر در خرداد ماه 94 دستگیرو به قید وثیقه آزاد گردید .
شوربختانه در آخرین حکم او را به 7 سال زندان محکوم نمودند و باز سپاهیان تاریکی در پی سرکوب این فعال حقوق بشر و سایر فعالین پرونده ای جدید برای او ساختند که این امر موردی بسیار آشنا برای بسیار از فعالین و آزادیخواهان است .
وی در ماههای گذشته بارها از سوی امنیتی ها تهدید و مورد تعقیب قرار گرفته است . او که به شدت از ناراحتی ریه و مشخصا آسم رنج میبرد هم اکنون حامل یادگاری از دوران کودتاست . گلوله ای نشسته بر سر او که همچنان با او همراه است .
پوریا ابراهیمی چند روز گذشته بدلیل مورد تعقیب گرفتن ناچار به ترک وطن شد . بامید روزی که یک ایرانی در داخل ایران دارای امنیتی باشد که برای امنیت خویش ناچار به ترک وطن نگردد.