نامه علیرضا گلی پور به نهادهای بین المللی حقوق بشر

علی رضا گلی پور با صدور نامه ای خطاب به نهادهای حقوق بشری بخشی از آلام و رنجهای تحمل شده را بیان میکند . این نامه به شرح زیر است: با سلام و تهیت و احترام شخصه به همه مجامع بین المللی وناظر و دلسوز حقوق مظلومان جهان اینجانب علی رضا گلی پور متولد 22 فروردین ماه 1365 در تهران دانشجوی رشته مخابرات و کارمند ارشد وزارت ارتباطات و فن آوری اطلاعات و عضو انجمن ملی نخبگان ایران که مورخ 11 مهرماه 91 به اتهام اجتماع و تبانی و هواداری از سازمان مجاهدین خلق و خروج اطلاعات محرمانه از کشوربه نفع سازمان مجاهدین و کشور آمریکا بازداشت شدم و همینطور اتهامات توهین به رهبری و خروج غیر قانونی از مرز و در حال حاضربه 39 سال و 9 ماه حبس و 174 ضربه شلاق بابت اتهامات فوق در شعبه 15 دادگاه انقلاب محکوم شدم . قبل از هر چیز باید بگویم که هیچ انتظاری ندارم که حرفهایی که می زنم را باور کنید زیرا که باور آن در جایی که کوچکترین ضربه ای به حقوق شهروندی و انسانی پر از سرو صدا میشود و حتی حیوانات هم دارای قوانین حقوقی هستند بسیار مشکل است در کشوری که ادعای حقوق بشر اسلامی و صادرات آن را به دنیا دارد چنین مواردی دیده شود ولی چه کنم تمام مواردی که به صورت سوال میپرسم بر سر بنده آمده و خودم و شهودی که در بندهای دوالف و 209 حاضر بوده است حاضر هستم تمام قد در هر دادگاهی بایستم و شهادت بدهم به همه این ظلمها . آیا یک سال و هفده روز سلول انفرادی با نور مستقیم پرژکتور بر صورت که باعث اختلال در بینایی میشود ، نقض حوق بشر نیست؟ آیا ضرب و شتم با شلاق و تهدید به تجاوز و نشستن بر روی سینه متهم و جلوی دهانش را با پتو گرفتن ، نقض حقوق بشر نیست؟ آیا اعلام فوت دروغین مادر یک متهم و بعد از آن فشارهای روحی و جسمی در بازجویی، نقض حقوق بشر نیست؟ آیا دو سال ممنوع الملاقات و تلفن بودن در بندهای امنیتی و بدون نشریات و تلویزیون ، نقض حقوق بشر نیست ؟ آیا ابتلا به بیماریهای قلبی و ریوی ،غدد لنفاوی ، تورم رگهای پا ، فاصله بین مهره های کمر و ریختن موهای سر بر اثر فشارهای جسمی و روحی و ضرب و شتم در بازجویی و بازجوییهای بالای 36 ساعت بدون اجازه خوابیدن نقض حقوق بشر نیست؟ آیا گزارش تمارض نوشتن برای زندانی بیماری که از درد به خود میپیچد به دستور نهادهای امنیتی ، نقض حقوق بشر نیست؟ آیا جمع آوری کلیه مدارک و مستندات وکتب درسی و جزوات و مدارک هویتی شخصی و عکسهای شخصی و خانوادگی از منزل و محل کار و خانواده متهم که حتی خانواده نتوانند ثابت کنند که فرزندشان وجود خارجی دارد ، نقض حقوق بشر نیست؟ ایا مجبور به مصاحبه کردن و فشار برای تکذیب حرفهای گفته شده اینها نقض حقوق بشر نیست ؟ ایا نداشتن وکیل ،تهدید خانواده به گرفتن وکیل ، تهدید به اعدام ، تهدید بازداشت خانواده متهم در صورت صحبت با کسی ، نقض حقوق بشر نیست؟ دوستان و برادران عزیزم باید چندنفر از بین بروند و جان خود را از دست بدهند ، چند زندگی باید از هم پاشیده شوند ، چند کشور دیگر با صادرات انقلاب این آقایان ویا دخالتشان باید به قهقرا بروند تا چاره ای بیاندیشید؟ مواردی را که به عرضتان رساندم همه را بر سر بنده آوردند و می آورند و شما فکر میکنید این ددمنشان با فشار تحریم پایشان را از روی گلوی مردم برمیدارند و به جای شلاق و فشار و زندان ، نخبگان و دلسوزان و منتقدانشان را بر سر کارمی آورند؟ به خداوندی خدا نرود میخ آهنین در سنگ !!! این بود شرح حالی کوچک از یک زندانی دربند این مزدوران تا بگوید که هنوز افرادی هستند که با همه این رفتارهای وحشیانه ایستاده اند و آرزوی دیدن آزادی مردم سرزمینشان را دارند و به جای پول و قدرت و منصب ، سختی زندان را به جان خریدند تا صدای فریاد مردمشان برای بیان حقیقت شنیده شود . بامید ایرانی آزاد علیرضا گلیپور مرداد 95